به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار» به نقل از اگزیم نیوز، پیمان های پولی دو جانبه رویکردی است اجرایی که بسیاری از اندیشمندان حوزه اقتصاد مقاومتی بر آن تأکید داشته و می تواند کشور را از ارز واسط در صادرات و واردات بی نیاز سازد.
این رویکرد اجرایی مدتی است که بین کشورهای ایران و چین ، هند ، ترکیه و کره جنوبی انجام می پذیرد و پس از برداشته شدن تحریم ها نیز روند متوقف نشده بلکه زمینه های برای توسعه آن نیز فراهم گشته است. هم اکنون کشورهای عراق و روسیه از پتانسیل بالاتری برای استفاده از این روش تجاری برخوردار هستند ولی اما و اگرهای آن هنوز هم ادامه دارد. تراز تجاری نامتوازن، عدم آمادگی بانک های مرکزی در کشورهای هدف تجاری و حتی ضعف برخی زیرساخت های اجرایی و دانش عملیاتی کردن آن در سایر کشورها موانعی است که در برابر استفاده از این ابزار تجاری موضع گیری کرده اند.
در این خصوص شاهد هستیم که بانک توسعه صادرات در مسیر اجرایی شدن این فرآیند تسویه وجوه اقدامات قابل توجهی را انجام داده که در کنار اخد خط اعتباری از سایر کشورها می تواند با لحاظ کردن منافع طرفین به توسعه صادرات غیرنفتی نیز کمک کند. شاهد بودیم که ، رایزنی ، مکاتبات و سفرهای بسیاری به کشورهای هدف صورت پذیرفته اما عدم آمادگی سایر کشورها به نکته ضعف مهمی بدل شده است.
مدیرعامل بانک توسعه صادرات با اشاره به تلاش بانک مرکزی ایران برای اجرای پیمان پولی ایران و روسیه، گفت: بانک توسعه صادرات به عنوان بانک عامل معرفی شد اما بانک مرکزی روسیه اعلام کرد فقط فرآیند صدور مجوز و نظارت را انجام می‌دهد.
علی صالح آبادی درخصوص روند اجرای پیمان‌ پولی ایران و روسیه، اظهارداشت: بانک مرکزی تلاش کرد پیمان پولی با روسیه را جلو ببرد اما بانک مرکزی روسیه اعلام کرد صرفا فرایند نظارت صدور مجوز را انجام می‌دهیم و در فرایند تسویه دخالت نمی‌کنیم.
وی افزود: ما در بانک توسعه صادرات این آمادگی را داشتیم که این روش مبادله با روسیه را اجرایی کنیم.
مدیرعامل بانک توسعه صادرات در پاسخ به این سوال که بنابراین آن توافقی که در بانک مرکزی ایران بین روسیه و ایران انجام شد، در عمل اجرا نمی‌شود؟، گفت: بله آن بخش از توافق که به پیمان پولی مربوط می‌شد، اجرا نمی‌شود.
صالح آبادی ادامه داد: بانک مرکزی ما خیلی تلاش کرد این پیمان عملیاتی شود و حتی بانک توسعه صادرات را به عنوان بانک عامل معرفی کرد اما با چارچوبی که بانک مرکزی روسیه اعلام کرد، اجرای آن ممکن نشد.
ایجاد بسترهای لازم برای تسهیل امر صادرات را باید بیش از پیش جدی گرفت زیرا یکی از دلایل مهمی که تجار ایرانی نتوانستند در بازار بالقوه روسیه خودنمایی قابل توجهی داشته باشند را می توان در همین نکته جستجو کرد زیرا فرایند تسویه وجوه در شرایطی که تأمین دلار و یا سایر ارزهای واسطه مهم در این بازار با دشواری صورت می پذیرفت ، به معضلی بدل گشت که باز هم رقبای سنتی ایران ، سهم بازار پیشین خود را به دست آوردند.
به نظر می رسد استفاده از پیمان های پولی دو جانبه بتواند بخشی از مشکلات پیش روی تسویه وجوه حاصل از صادرات به کشورهای دیگر را تقلیل داده و فضای کسب و کار بهتری را برای فعالیت های تولیدی و تجاری با رویکرد صادراتی ایجاد کند. این در حالی است که هنوز هم شاهد هستیم که نگاه درستی در خصوص استفاده از پیمان های پولی دوجانبه و چند جانبه در سایر کشورهای جهان وجود ندارد.