به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار» به نقل از ایبِنا به نقل ، «کریستین لاگارد» رئیس صندوق بین المللی پول در دانشکده «کِندی هاروارد» در «واشنگتن» در پاسخ به این سوال که آیا جهان می تواند از حرکت روبه جلو اقتصادی خود در تامین بهبود و ایجاد اقتصاد کلی‌تر به گونه ای که برای همه کشورها کارآمد باشد، استفاده کند، اینگونه جواب داد؛

بهبود اقتصاد جهانی در حال رقم خوردن است و این مسئله می تواند اعمال اصلاحات با هدف کسب رونق بیشتر و پایدار را برای کشورها به ارمغان داشته باشد.

وی در ادامه گفت: طولانی شدن دوره بهبود اقتصاد جهانی در حال ریشه دار شدن است و از سویی دیگر اکنون کشورها در حال مشاهده توسعه اقتصادی پایدار و احیاء شده هستند و این موضوع با ثبات بیشتر در بانک های مرکزی و بالا رفتن اعتماد به شرایط بازار تقارن پیدا کرده است.

همچنین صندوق بین المللی پول اعلام کرد، کشورهای پیشرفته از سال گذشته میلادی به بعد با موج پوپولیسم (عوام گرایی) روبرو شده اند و در اروپا و ایالات متحده نسبت به آزادسازی تجارت واکنش های تندی اعمال شده است.

«لاگارد» در مورد افزایش نابرابری در اقتصادهای پیشرفته و ناکامی در وقف دادن با «تغییرات فناوری» هشدار داد و گفت: تار و پود اجتماعی ما در حال نخ نما شدن است و بسیاری از کشورها در حال تجربه کردن یک وضعیت تشدید شده در دو قطبی شدن سیاست هستند.

رئیس صندوق بین المللی پول گفت: بی تحرکی در عرصه تجارت باعث می شود، بهبود مناسب از بین برود و منجر به رشد کند اقتصادی، روند کند در اشتغال زایی، از بین رفتن شبکه های امن اجتماعی و همچنین نظام مالی را در معرض بحران های آینده قرار می دهد.

در مورد بکارگیری سیاست های پولی در راستای حمایت از رشد اقتصادی، «کریستین لاگارد» گفت: کشورها باید در زیرساخت ها، تحقیق و توسعه بمنظور افزایش بهره بری و تقاضا سرمایه گذاری کنند که این موضوع می تواند کاهش بیکاری را در بر داشته باشد.

وی در ادامه اظهار داشت: افزایش دسترسی به نظام سلامت و آموزش و همچنین اتخاذ سیاست اخذ مالیات تصاعدی می تواند به کاهش نابرابری کمک کند و تحقیقات صندوق بین المللی پول نشان می دهد نابرابری بیش از حد مانع رشد و نیز شالوده اقتصادی یک کشور را در هاله ای از ابهام قرار می دهد و اعتماد را در جامعه نابود و به تنش های سیاسی دامن می زند.

«لاگارد» در پایان گفت: تغییرات اقلیمی بعنوان یک تهدید برای هر اقتصاد و شهروند محسوب می شود و یک درجه افزایش در میانگین دمای سالانه در یک کشوری مانند بنگلادش می تواند سرانه تولید ناخالص داخلی را تقریبا 1.5 درصد کاهش دهد و سیاستگذاران باید از تمامی ابزارهای خود در این راستا گام بردارند.