به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار»، شاید گفته شود که تحریم های کره شمالی و یا عراق پس جنگ دوم خلیج فارس فلج کننده تر از تحریم های ایران بوده باشد. ولی باید این توضیح را داد که تحریم های ایران از یکسو کاملا هوشمند و فنی اعمال شده و از سوی دیگر بدون دلیل و صرفاً به سبب اختلافات سیاسی میان ایران و آمریکا اعمال شده است.

با تمام این اوصاف باردیگر این انتظارها قوت گرفته است که بحث توافق در مذاکرات هسته ای، کشور را به سمت و سوی عادی شدن روابط تجاری و اقتصادی ببرد . چرا که طی این سال ها نظام پیشران اقتصاد کشور یعنی بانک ها و بیمه ها، فعالیتشان قفل شده و هیچ حرکتی نمی توانند انجام دهند. بانک ها و بیمه ها به عنوان حرکت دهنده اقتصاد هستند، چرا که هرگونه فعالیت تجاری در ابعاد داخلی و خارجی بدون حضور فعال آنها میسر نخواهد بود.

طی این سال ها بانک های ما نمی توانستند یک خط اعتباری برای تجار و بازرگانان فراهم کنند تا بتوانند ثبت سفارش و تامین اعتبار نزد شرکت ها وطرف های خارجی نمایند. از سوی دیگر بیمه ها نیز به سبب تحریم ها قادر به تضمین امنیت کمی و کیفی مراودات تجاری در امر واردات و صادرات نبودند و بیمه های خارجی نیز به سبب تحریم ها نمی توانستند تجارت های مرتبط با ایران را پوشش دهند.

از سوی دیگر باید به جاماندن پیشران های اقتصادی کشورمان در رقابت با رقبای خارجی اشاره داشت. امروز تمامی بانک های ما فعالیت های خارجیشان مسدود شده است و به سبب تحریم ها قادر به تراکنش و تعاملات بین بانکی نیستند.

همین موضوع باعث شد تا برخی بانک های کشورهای همسایه از این فرصت استفاده کنند و جایگاه ایران را در عرصه بانکی میان دیگر کشورهای منطقه بگیرند و از سوی دیگر با سواستفاده از این وضعیت برخی خدمات خود برای ایران و طرف های ایرانی را به سلیقه خود اعمال می کردند و سودهای نامتعارف از ما می گرفتند.

شرکت های بیمه نیز تا پیش از تحریم های آمریکا در حال رقابت با رقبای خارجی در مناطق تجاری بودند و تا جایی پیش رفته بودند که می توانستند کشتی های باری ایران را با تفاهمنامه های صورت گرفته با طرف مقابل، به عهده بگیرند و از این طریق جلوی هدر رفت ارزی کشور را گرفتند و تا اندازه ای هم موفق بودند.

اما با اعمال تحریم های جدید و گسترده شدن دامنه آن این فرصت از دست رفت و شرکت های بیمه که به صورت مخفی و یا با واسطه عملیات های تجاری ایران را پوشش می دادند هزینه های چند برابری را بر کشورمان تحمیل می کردند.

حال برخی سیگنال ها از مذاکرات وین به دست آمده که احتمالا توافقی میان طرفین شکل خواهد گرفت و می توان امیدوار بود که فعالیت پیشران های اقتصادی کشورمان به حالت عادی بازگردد و زیان های سنگین مالی از روی این دوبخش برداشته شود و بتوانند فعالیت عادی خود را از سر بگیرند.

این اظهار امیدواری نیازمند توضیحاتی به افراد و جریان هایی است که داعیه دار ثمربخش بودن تحریم ها برای اقتصاد داخلی است. واقعیت امر این است که هیچ تحریم و محدودیتی موجب توفیق نمی گردد و نمی تواند عنصری مثبت برای اقتصاد کشور تلقی گردد. حامیان حفظ وضع موجود براین باورند که ما با این تحریم ها مجبور شده ایم که نیازهایمان را تامین کنیم و به نوعی خوداتکایی رسیده ایم! درحالی که روی دیگر این خود اتکایی را نمی بینند و یا نمی خواهند آن را ببینند. ما امروز برای به سبب این تحریم ها از چرخه اقتصاد و تعمالات جهانی جدا مانده ایم و به هیچ وجه نمی توانیم بدون حضور در حلقه وصل جهانی نیازهای خود را برطرف کنیم و داشته های خود را عرضه نماییم.

ضمن اینکه ما برای بدست آوردن برخی از این خوداتکایی ها هزینه هایی را پرداخت کرده ایم که در صورت نبود تحریم ها شاید یک دهم این هزینه ها برای رسیدن به این دستاورد صرف می شد. به هر حال تحریم های اقتصادی آسیب خود را به صورت لحظه ای بر کشور و اقتصاد ما تحمیل می کند. اگر به بهانه های واهی و با هدف تامین منافع شخصی و گروهی درصدد تخریب مسیر سازنده توافقات برآییم قطعاً آینده کشور و ملت را قربانی امیال خود کرده ایم و آیندگان قضاوت مناسبی از ما نخواهند داشت.

خبرنگار: فائزه مقصودیان