عصر بازار

پرونده ای برای خروج انگلستان از اتحادیه اروپا (۱۲)

خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به نفع ایران است یا به ضرر ایران؟

عصر اعتبار- نخستین اثر اقتصادی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، کاهش قیمت کالاها از جمله قیمت نفت خواهد بود. با کاهش قیمت نفت و برگشت دوباره آن به حدود ۴۰ دلار، درآمدهای نفتی کشور کاهش خواهد یافت.

خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به نفع ایران است یا به ضرر ایران؟
نسخه قابل چاپ
جمعه ۰۴ تير ۱۳۹۵ - ۱۶:۰۳:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری«عصر اعتبار» به نقل از باشگاه خبرنگاران، خروج انگلیس از اتحادیه اروپا باعث خواهد شد تا در یک بازه 3 تا 6 ماهه بازارها به شدت بی ثبات و متشنج شوند. این باعث خواهد شد تا پیش بینی های رشد اقتصادی اروپا و جهان کاهش یابد. میزان بدهی کشورهای عضو یورو افزایش یابد و سازوکارهای قدیمی جهان که برای چند دهه گذشته معمول بوده اند به هم بریزند پیش از آن که سازوکار جدیدی تعبیه و ایجاد شود. این جدایی باعث خواهد شد اتحادیه اروپا با چالش بسیار بزرگی روبرو شود. احتمال فروپاشی و از بین رفتن این اتحادیه که اقتصاددانان بزرگی نظیر فریدمن پیش از این پیش بینی کرده بودند دیگر دور از ذهن نیست. چه اتحادیه اروپا فروبپاشد و چه باقی بماند، این تردیدها در حداقل یکسال آینده فضای اقتصاد جهان را تیره و تار خواهد کرد. این امر هرچند به لحاظ سیاسی باعث افزایش قدرت سیاسی چین و روسیه و کلا محور شرق در مقابل محور غرب خواهد شد اما به لحاظ اقتصادی آثار متفاوتی برجای خواهد گذاشت.

    اولین اثر اقتصادی این رای، کاهش قیمت کالاها از جمله قیمت نفت خواهد بود. با کاهش قیمت نفت و برگشت دوباره آن به حدود 40 دلار، درآمدهای نفتی کشور کاهش خواهد یافت. طبیعتا با کاهش درآمدهای نفتی در سالی که انتظار می رفت با افزایش درآمد نفت بتوان اثرات رکود اقتصادی در کشور را تخفیف داد، امیدها به کنار رفتن ابرهای رکود در اقتصاد ایران کمتر و کمتر خواهد شد.

    اما به لحاظ سیاسی، این تصمیم سبب تقویت محور شرق شده و موجب تقویت قدرت چانه زنی ایران خواهد شد. البته نباید در ابعاد آن بزرگ نمایی کرد. جایگاه ایران بهبود پیدا خواهد کرد، اما این یک فرصت تاریخی برای ایران نیست! چرا که اثراتش بر ما بسیار کوچک تر از آن چیزی است که بعضا تصور می شود. البته درگیر شدن قدرتهای بزرگ با مسایل و مشکلات متعدد جدید ناشی از این جدایی که احتمالا به جدایی های دیگر دامن خواهد زد، امکان یکپارچگی و تمرکز آن ها بر ایران را کمرنگ تر خواهد کرد.

    اما درباره گزینه های سرمایه گذاری می توان گفت تا پایان سال 95 بخش مسکن رشدی کمتر از حد پیش بینی قبلی (حدود 6-7 درصد) خواهد داشت و همچنان در رکودی عمیق به سر خواهد برد. بورس ایران نیز با چالش کاهش قیمت کامودیتی ها مواجه خواهد بود که حتی می تواند به منفی شدن بازده شرکت های بورسی برا سرمایه گذاران در 6 ماهه دوم منجر شود. تنها بازاری که در این فضا مطمئن تر از دیگر بازارهاست، بازار طلاست. طلای جهانی به افزایشی مدوام در این چند ماه ادامه خواهد داد و شاید رکوردهای 3-4 ساله اخیر را بشکند.

    برچسب ها
    پورسعید خلیلی